Αναζητώντας την προέλευσή της στην αρχαία Ελλάδα, βλέπουμε τις πρώτες αναφορές στην Οδύσσεια – στον περίφημο μύθο του Κύκλωπα Πολύφημου.

Ο μύθος λέει ότι ο Πολύφημος ήταν ο πρώτος κατασκευαστής φέτας και γενικά τυριών. Κουβαλώντας κάθε μέρα το γάλα από τα πρόβατα μέσα σε προβιές ζώων, διαπίστωσε, προς μεγάλη του έκπληξη, ότι μετά από μερικές μέρες το γάλα έπηζε και γινόταν στερεό, φαγώσιμο και εύκολα υποθηκεύσιμο.

Σύμφωνα πάλι με την ελληνική μυθολογία, η τέχνη της τυροκομίας δόθηκε από τους θεούς του Ολύμπου ως δώρο στους θνητούς. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το γάλα ιερή τροφή, γιατί τον Δία – που τον κυνηγούσε ο πατέρας του Κρόνος – τον έκρυψε μωρό η μητέρα του Ρέα και αυτός τράφηκε από το γάλα της ιερής κατσίκας Αμάλθειας. Κι ο Δίας στη συνέχεια, όταν έγινε ο αρχηγός του Δωδεκάθεου, προκειμένου να θρέψει τον γιο του Ηρακλή με θεϊκό γάλα, ώστε να γίνει αθάνατος, προκάλεσε τον κατακλυσμό του ουρανού με γάλα και έτσι γέμισε ο ουρανός με Γαλαξίες (υπέροχοι μύθοι κι οι δύο). Πιστεύεται ότι στο Βυζάντιο η φέτα ονομαζόταν «πρόσφατος». Το σημερινό της όνομα είναι λατινογενής λέξη και προέρχεται από μια αναφορά του 17ου αιώνα στο είδος αυτού του τυριού που κοβόταν σε φέτες για να τοποθετηθεί στα βαρέλια.